Kragujevac online - Sve o gradu na jednom mestu

Otvaranje izložbe slika Ervina Ćatovića "Dnevnik jednog slikara" 1. aprila u gradskoj galeriji ''Mostovi Balkana''. Likovna prostranstva Ervina Ćatovića su beskrajna. Nepregledne likovne i misaone dubine govore o slikaru neimaru koji gradi i veruje u slikarske istine. On živi za to belo platno koje zahvata snagom vlastite imaginacije. Predaje mu se celim bićem, osvaja ga moćno, bez kolebanja i već kroz sam slikarski čin pokazuje svoj likovni stav i promišljanja.

Od prirode kao inspiracije do zamišljenog koncepta/realizovane konačne forme Ćatović dolazi u jednom koraku. Do tog stepena delovanja, u kojem su izjednačeni i sublimirani svi elemeti stvaralačkog procesa, umetnik je došao poniranjem u dublje slojeve svoje vizuelne i gnosološke spoznaje. Na tom putu zapitanosti, ostao je dosledan, veran sebi i svojim slikarskim ciljevima a to je težnja da se dosegnu nove slikarske visine. Sada, njegove slike poseduju one likovne vrednosti koje govore o zrelom umetniku, umetniku koji neguje osoben stil.

Ispisani slikarski dnevnik svedoči o Ćatoviću kao zaljubljeniku u svoj poziv, umetniku oštrog oka koji iz prirode uzima realno/imaginarni fragment od kojeg gradi svoje likovne poeme, i slikaru istančanog kolorističkog nerva. Priroda je polazište u stvaranju likovnih zapisa a oblikovni motiv uglavnom zadržava svoju prepoznatljivost, povremeno ostajući na granici konkrektnog i apstraktnog prizora. Autor teži da dosegne apsolutno značenje prirode, oseća lepotu koja se oslobađa iz nje, i apstrakte njenih sokova prenosi na svoja platna.

Estetika dela zasnovana je na hromatsko-taktilnim vrednostima. Svaka slika u sebi nosi tanana sazvučja valerske skale, ustreptale linearne ritmove i eruptivne poteze. U tom širokom rasponu izražajnih modaliteta plastičnost jezika vrlo sugestivno utiče na percepciju slike. Svaka forma je likovno opravdana a iskazana sloboda izraza je odraz stvaraočeve imaginacije. Ona je ta koja realne forme boji u crveno jer detalj iz prirode prenet na slikarsko platno postaje deo jedne nove, umetničke realnosti. U njoj je monohromna površina kao metafora neba najčešće i relizovana u podrazumevajućem plavnom tonalitetu ali ne uvek. Povremeno, ovaj plan je i žute boje jer on je deo izmaštane slikarske stvarnosti, upotpunjava centralni motiv i najčešče pravi balans razbuktalim središnjim dešavanjima. Pastuozni, snažni, intezivni, tanani snopovi se prepliću, sudaraju, stapaju i kao takvi grade raznovrsne likovne situacije. Nabujali potezi stvaraju osećaj dinamike, strukturalni nanosi dodatno pojačavaju dramatičnost a selektovani registar boja napetost podiže do najvećeg stepena. U tako osmišljenoj celini koja vrvi od uzbuđenja, Ćatović znalački postavlja fon koji je oplemenjen tihim, suptilnim gradacijama. Ta delikatna zračenja u drugom planu u potpunosti dominiraju i celu kompoziciju prožimaju unutarnjim smirajem. Taj spoj, opozitnih vizuelnih i emotivnih stanja, u Ćatovićevom delu ukazuje na izjednačenost intelektualnog i vizuelnog nivoa. Misaonost kao potka vidljiva je u svakom segmentu kompozicije, od promišljene organizacije, preko visoko kultivisanog likovnog izraza, do povremeno naglašene beline platna kojom se aludira na iskonsku pojavnost kao suštavstvenost. U tako koncipiranoj slici, jasno je da su međusobni odnosi, dijalozi i dualiteti elemenata za umetnika izazovi koje sebi postavlja. Težeći duhovnosti koja je za njega sinonim istine u slikarstvu, Ervin Ćatović je odnegovao poetiku koja je beskopromisna, poetiku čije su dubine duboke i koja je kao takva visoko pozicionirana na recentnoj umetničkoj sceni u regionu.