Below is a letter published in a British personal advice column.

I am a sailor in the New Zealand Navy. My parents live in the suburb of Seatoun and one of my sisters, who lives in Palmerston North, is married to a guy from Manchester, England. My father and mother have recently been arrested for growing and selling marijuana and are currently dependent on my two sisters, who are prostitutes in Auckland.I have two brothers, one who is currently serving a non-parole life sentence in Mount Eaden Prison, Auckland, for the rape & murder of a teenage boy in 1994, the other currently being held in the Wellington remand centre on charges of incest with his three children.

There was a man who had worked all of his life and had saved all of his money. He was a real miser when it came to his money. He loved money more than just about anything, and just before he died, he said to his wife, "Now listen, when I die, I want you to take all my money and place it in the casket with me. I wanna take my money to the afterlife."

Katarina II je rođena 1729. godine u baltičkoj luci Šćećin koja sada pripada Poljskoj. Njeno ime je bilo Sofija Avgusta Frederika od Anhalt-Zerbsta. Njeni roditelji su bili plemići. Otac je bio komandant Šćećina, a majka je pripadala grofovskoj lozi Holštajna. Kada je napunila petnaest godina postala je kandidatkinja za suprugu Velikog vojvode Petra Ruskog, unuka Petra Velikog. I izbor je pao na nju...

«  Ja sam supruga i devica... »

Sreća? Šta je zapravo sreća u životu čoveka? Za njenog oca sreća je što je dočekao starost u kojoj može da uživa odgajajući unuke... Za njenu majku sreća je što njene ćerke proživljavaju sve lepe trenutke koje materijalne blagodeti mogu da priušte a koje ona u svojoj mladosti ne vide... Za kockara sreća je fleš... Za budalu nada da se neradom stiče nešto... Mudrac će izjaviti da je sreća bogatstvo duha koji nosi u sebi, a filozof će dodati da pre treba da se odgovori na pitanje ko je srećan – felix qui possit vitare pericula, sed qui scandala vitaret, longe felicior esset.  Nezadovoljna datim primerima, jer ne pronađe ni delić svoje sudbine u njima, Jovana se zapita da li je možda Albert Kami bio u pravu kada je rekao da « sreća nije ništa više do postizanja jednostavne harmonije između čoveka i života koji vodi », ili je Dostojevski pružio bolji odgovor rekavši da je « najveća sreća kada se zna izvor od kog potiče nesreća »...

Pripremajući članak tematski vezan za predstojeće praznike koji ćete imati priliku da čitate u narednom broju «Podrinske» pažnju mi je privukao tekst sa domaćih foruma pod nazivom «Da li postoji Deda Mraz?»Svaki moj komentar bi bio zaista besmislen i mogu jedino da čestitam autoru koji se potrudio da nam «razbije svaku iluziju» da Deda Mraz postoji.Ipak obradujte svoje najdraže poklonima za Novu 2008. godinu i Božić jer pred nama su praznici radosti i veselja kojima se raduju i stariji ljudi i mi mlađi.Zato ulepšajmo naredne dane i sebi i drugima!

Buenos Aires, 26. jul 1952. godine. Argentina je obavijena tišinom dok njeni građani slušaju zvanično saopštenje Podsekretarijata za informisanje: «Na žalost, imamo tu dužnost da obavestimo sve građane Republike da je Eva Peron, duhovni vođa naroda, umrla u 8:25 časova danas popodne.» U tom trenutku zemljom su odjeknuli krici bola i zvukovi otvaranja boca šampanjca. Ovakve reakcije odslikavali su jedno: ljubav i mržnju koju je Eva znala da probudi u čoveku.

Naša poslednja destinacija je bila Beč. Iskreno, da mi je neko govorio da tolike lepote u sebi krije Beč, ne bih mu poverovala. Priču o Beču započeću sa dvorcem Šenbrun, nekadašnjom letnjom rezidencijom Habsburgovaca. Na žalost nisam pesnik da bih mogla rečima da Vam opišem koliko je lep ovaj dvorac! Ukoliko budete imali priliku da ga posetite i sami ćete biti iznenađeni sa koliko ukusa i stila je ovde sve uređeno... Pored ogromnog vrta koji okružuje Šenbrun dvorac, tu se nalazi i zoološki vrt, fontane i lavirint.

Beše Sretenje Gospodnje! Za one koji su bežali sa časova istorije ili su više voleli prirodne nauke, Sretenje je dan kada se sreću zima i proleće, rukuju se i bratski izljube, pa ako zima jače stegne ruku, potraje još nekoliko nedelja. Na Sretenje se sreću i Crni Đorđije i ne tako Beli Miloš. Dva kuma, kao dva jarca na brvnu. Ovaj prvi, na sred Marićevića jaruge, u ruci drži kuburu i vija Turke po drumovima, a ovaj drugi, iz negdašnje srpske prestonice Kragujevca, maše prvim srpskim Ustavom i Ukazom o osnivanju prvog Teatra u Srba. Kubura ili Ustav, pitanje je sad! Kum 1 ili Kum 2? Marlon Brando ili Al Paćino? Vazdan se u Srbiji postavljaju ovako teška pitanja od krucijalnog značaja. A odgovora nema i nema. Da nam nije sretenjske mečke koja izvuče zadnjicu iz jazbine i prosvetli nas bar po pitanju vremenskih prilika, potonule bi sve naše lađe. Pa i one bele, Šojićeve.

Ana Bolejn ( Anna Boleyn ), mada neki izgovoraju njeno prezime i Bolen, je bila druga supruga Henrija VIII kralja Engleske. Ana je rođena oko 1500. godine u Norfolku. Njen otac je bio Tomas Bolejn ( Thomas Boleyn ) cenjeni diplomata koji je govorio nekoliko jezika. Sa trinaest godina Ana je postala dvorska dama nadvojvotkinje Margaret Austrijske. Margareta je tada vladala Holandijom i toliko je bila oduševljena devojčicom da ju je uzela za dvorsku damu iako se pretpostavlja da Ana tada nije imala dovoljno godina da bi joj se ukazala takva čast.

Iako je moja omiljena rečenica iz Porodičnog zakona «vanbračna zajednica je trajnija zajednica života žene i muškarca, između kojih nema bračnih  smetnji» tema ovog članka mi nameće član br.3 pod nazivom Brak.Kao i u prethodnim člancima zanimljivosti vezane za određenu temu potražila sam na domaćim i stranim sajtovima.